remont w Sopocie

Niniejszym chciałbym zdementować pogłoski, że nie lubię naszej ekipy. Podobno tak można odczytać moje wypowiedzi.
To są bardzo mili faceci, nieźle myślący, z poczuciem humoru. Miło się z nimi rozmawia, ale niestety mają też wady:

Tak, że dalej będę wytykał tu ich błędy — które zresztą poprawiają — opisywał ich błędy i fuszerki. Dla przyszłych pokoleń, aby czytelnicy wiedzieli, czego się mogą spodziewać nawet po najlepszej ekipie.

Ekipa znów działa

Wczoraj Agata zadzwoniła do mnie w środku dnia z wiadomością, że ekipa znów się pojawiła w Sopocie. Uporządkowali trochę swoje sprawy na innych budowach i w końcu znaleźli trochę czasu dla nas.
Oczywiście trzeba było natychmiast pojechać na miejsce budowy, żeby obejrzeć postępy, opieprzyć — i za błędy i tak na wszelki wypadek — wyjaśnić jak maję przebiegać dalsze prace itd.

Dziś widać było już kolejne postępy. Ściany garderoby prawie już wszystkie stoją, będą mogli już kłaść tam płyty na sufit. Świetlik w pokoju obrobiony, świetlik w kuchni właśnie kończyli.
Wczoraj zwróciłem im uwagę, że płyty na ściance wejściowej były przyklejone na placki kleju dość rzadko. Płyta oczywiście się trzymała, ale zrobiło się z tego niezłe pudło rezonansowe, bo odstęp między ścianą a płytą dochodzi do 4 cm. Wpuścili tam piankę montażową. Nie mieli z tym kłopotu, bo był dość łatwy dostęp od strony drzwi. Bardzo ładnie to wygłuszyło ścianę. Niestety zapomnieli wyciągnąć kabla od domofonu, choć tydzień wcześniej specjalnie zaznaczaliśmy miejsce gdzie ma wyjść ze ściany. Całe szczęście jeszcze jest szansa, żeby to naprawić.

instalacja gazowa

Umówiliśmy się z panem Kaziem — poleconym nam przez projektantów instalacji gazowej — żeby obejrzał projekt, mieszkanie i wycenił ile nas będzie kosztowała instalacja gazowa.
I znów powtarza się ta sama historia — umawianie się z fachowcami. Umówiliśmy się na 1500, zadzwoniłem do niego o 1508, powiedzał, że będzie za 20 ÷ 30 minut. Przyjechał o 1549. Nawet się zbytnio nie zdziwiłem, nerwy też trzymałem na wodzy.
Obejrzał sobie projekt i stwierdził:
– Rura 25mm? A po co? 20mm. wystarczy. Jak państwo zużyją tyle gazu, żeby nie miała wystarczyć to pieniędzy na to pańswy też nie wystarczy 🙂
– Instalacja miedziana? Stalowa lepsza i można ją pomalować, albo schować w ścianie.
– Państwo sie nie przejmują, to ja się na tym znam. To mi gazownia odbiera robotę.

Po paru minutach przestaliśmy się dziwić, że się tyle spóźnił. Gadał i gadał, bajki opowiadał. W każdym razie podał swoją cenę, powiedział, że musimy zgłosić rozpoczęcie prac budowlanych do inspektora i w końcu sobie poszedł.
Gdy już będziemy mieli gotowe ścianki (tzn. wyszpachlowane i chociaż raz pomalowane) to być może do niego zadzwonimy – jak oczywiście nie znajdziemy nikogo innego, tańszego i solidniejszego. 😀

Jak do tego doszło

Dwa dni temu, we wtorek rano przyszli fachowcy od wentylacji, obejrzeli sobie projekt, dowiedzieli się co i jak, policzyli kominki wentylacyjne. Umówiliśmy się z nimi, że gdy już je zrobią (bo muszą je dla nas przygotować) to zadzwonią i umówimy się na montaż.
Wczoraj zapomniałem komórki z domu i gdy przyjechałem wieczorem to na skrzynce pocztowej było pełno wiadomości, w tym ta od szefa wentylatorów z prośbą o kontakt.
Gdy zadzwoniłem do niego okazało się, że kominki już mają i ze mogą przyjechać je montować następnego dnia (czyli dziś) o 8 rano. Trochę mnie to zaskoczyło bo minęła właśnie 21, ale oczywiście się zgodziłem. Dopiero po chwili uświadomiłem sobie, że przecież musimy przywieźć do Sopotu nasz piec. Trzeba było po niego pojechać i zamontować przed montażem komina.

Przebieg prac

Rano dotarłem do Sopotu jeszcze przed 800. Zrobiłem sobie kawę, zjadłem śniadanie i czekając na ekipę zabrałem się za robotę. Przykręciłem prowizorycznie uchwyt do wieszania pieca. Prowizorycznie nie znaczy byle jak. Wieszak musi przecież utrzymać ciężar pieca.

Przed 900 przyszli spece od kominków i od razu zabrali się za robotę. Szło im to błyskawicznie. Już po 15-tu minutach na dachu stał pierwszy komin. Skończyli wycinać dziury po dwóch godzinach. Potem tylko uszczelnili przejścia przez dach papą.

Od strony mieszkania, pod sufitem umieścili rury spiro, tak że mamy pewną możliwość przesunięcia sobie na boki otworów wentylacyjnych w ścianach. Potem będziemy musieli te rury dobrze opatulić wełną.

Ja w tym czasie zdążyłem jeszcze zrobić trochę porządku w kablach, w ściance w kuchni.

Potem zabrali się za piec. No i oczywiście pojawił się problem. Gdy powiesi się na wieszaku kocioł, a potem umieści na nim komin, to … nie można już tego rozmontować — a my musimy to zrobić, ponieważ ściana nie jest jeszcze wyszpachlowana i pomalowana.

Nie można po prostu unieść kotła, bo rozszczelni się połączenie na kominie. Być może dało by się to zrobić gdyby przejście przez dach to było uszczelnione uszczelnieniem czarnym 5° – 25° – 85854 — VCV7, ale oczywiście okazało się, że do dachu krytego papą to się nie nadaje. Jest tam blacha ołowiana i przygrzanie tego palnikiem skończyłoby się stopieniem tej blachy. Po kilku telefonach podjąłem następującą decyzję:

1. Ustalam następującą kolejność działań:
2. Zostawiamy dziurę na komin i przykrywamy ją tylko papą.
3. Jak najszybciej wzywamy ekipę, żeby nam zaszpachlowała i pomalowała ten kawałek łazienki.
4. Wzywamy znów ekipę od kominów i montujemy piec na stałe.
5. Wzywamy speca od instalacji gazowej i instalujemy gaz.
6. Uruchamiamy część instalacji elektrycznej — czyli gniazdko przy piecu.
7. Wzywamy speca od podłączania pieca.

Uhh … jak na jeden dzień sporo.

Oprócz tego, że poprawili w ściankę to pojawia się coraz więcej zasłoniętych płytami miejsc.

Zasłonięte zostają kolejne skosy. Na zdjęciu powyżej ścianka pod szafki. Na zdjęciu obok miejsce do pracy.

Pojawiły się też płyty na ścianach garderoby.

Agata wyznacza miejsce gdzie ma stać ? dokąd ma sięgać ? kaseta drzwi przesuwnych.

Obudowa stelaża w małej łazience ? widać, że nad stelażem powstała półka. mamy już gdzie położyć papier toaletowy 🙂

Trochę miotają się z płytami. A to trochę porobią skosy, a to trochę sufitu albo ścianki. Bałagan na całym froncie robót.

Na zdjęciu poniżej widać pierwszy etap budowy ścianki pomiędzy kuchnią, a garderobą. W tej chwili dostawili tam jeszcze małą poprzeczną ściankę tworzącą wnękę na lodówkę. Ale długo ta ścianka nie postoi — będą musieli ją rozebrać. Zarówno tą małą, od lodówki jak i tą większą. Dlaczego? Bo założyliśmy, że myślą i że się znają na swojej robocie.

• Lista zażaleń:
  1. Pod profilami przykręconymi do ścian i do podłogi nie umieścili taśm uszczelniających. Jak się mocno walnie w ściankę to profile dzwonią.
  2. Profile pionowe mają przepusty pozwalające na przełożenie przez nie kabli. Zamocowali profile tak, że te przepusty znajdują się … pod sufitem.
  3. W ściance tworzącej wnękę na lodówkę nie umieścili wełny. Wełny nie ma też pomiędzy cagłami, a płytą przymocowaną do ściany. To też ma być wygłuszone!
  4. Bardzo dziwnie (czytaj rozrzutnie) kładą płyty. Zostaje pełno odpadów. Przy logicznym ich rozplanowaniu można by ilość odpadów zmniejszyć co najmniej o połowę, ale musielibyśmy im rozrysować położenie każdej płyty. Trochę to mija się z celem. To oni mieli być fachowcami.

No i jeszcze jedno. Nie możemy na razie robić wnęki pod lodówkę. Ale to już nasza wina. W projekcie zakładamy, że drzwi od lodówki będą otwierały się na ścianę, więc dwu centymetrowy odstęp pomiędzy lodówką, a ścianą to za mało. Aby to sprawdzić pojechaliśmy oglądać jeszcze raz lodówki. Żeby zapewnić sobie komfortowe korzystanie, np. wysuwanie szuflad, drzwi od chłodziarki muszą mieć możliwość otwierania się pod kątem większym od 90° . Tak że będziemy musieli zostawić tam co najmniej 5-cio centymetrowy odstęp. Ściankę możemy postawić dopiero po wstawieniu lodówki.