Wydaje się, ze skończyliśmy już kładzenie płyt gipsowo kartonowych.
Nie było łatwo bo kładzenie płyt na suficie, na wysokości 3 m we dwójkę – Agata i moja skromna osoba to wyzwanie nie lada. Drabiną 2.5 metra nie można podeprzeć płyty.
Jedną płytę – przyciętą idealnie na długość – połamałem przy podnoszeniu … brzuchem. Trzymanie jej w pionie nie szło mi idealnie. W związku z tym położyliśmy dwie krótsze. Było łatwiej, ale nie łatwo. Potem trzeba było wyrzezać
w płytach przykręconych już do sufitu fazy na schowanie taśmy łączącej. Ręce bolą od pracy nad głową. Jedynym pocieszeniem jest to że to ostatnie płyty do położenia.
Co teraz
- zaszpachlować płyty
- wyszlifować (uhh… będzie się działo|kurzyło)
- zagruntować
- pomalować
I już będziemy mogli kłaść podłogę.
Czy zdążymy do świąt ??? (Wielkiej Nocy oczywiście) ??? no nie wiem … 🙁
Porada dla każdego faceta.
Gdy kupisz sobie miarkę – bo poprzednią non stop ci ktoś zabierał – to kup też metalową linkę, a potem powieś sobie ją na tej lince na szyi. W innym razie tą nową zabiorą ci jeszcze szybciej niż poprzednią.
Im masz nowszą miarkę, tym szybciej zniknie. To samo dotyczy nożyka i innych gadżetów niezbędnych do pracy.
- kształt – staramy się, żeby wszystko było proste, ale te kształty nie przypominają prostokąta. Przy tej ilości przecinających się pod różnymi kątami płaszczyzn wyrysowanie i docięcie płyt trochę trwa.
- nierówności – płaszczyzny ścian i skosów mają być proste, ale stare krokwie i inne belki są przekoszone więc dopiero druga lub trzecia warstwa płyt przykryje je całkowicie.
Zabraliśmy się za sprzątanie.
Nazbierało nam się sporo różnych śmieci, odpadów, fragmentów płyt OSB, G-K, fragmentów stelaży i oczywiście całe worki pyłu gipsowego i trocin od szlifowania płyt wiórowych. Poza tym przygotowaliśmy do wyrzucenia dwa worki brudnych i podartych ubrań roboczych – wszędzie walały się jakieś bluzy, koszulki i spodnie, po kładzeniu wełny już nie da się ich założyć do czystej
pracy.
Zajęło nam sporo czasu, aby to uprzątnąć i popakować w worki.
