historia budowy naszego mieszkania
Do przedpokoju i małej łazienki podobają nam się kolekcje Antares, York i … na przykład .
Zastanawiamy się liczymy. Próbujemy je ułożyć. Na razie tylko wirtualnie, ale to też męczące. Kto wie czy nie bardziej niż już mieszanie pacą w kleju. Dzięki tym próbom jesteśmy w stanie określić dokładniej liczbę kafli.
Dla małych kafli (tych 10×10) w paczce jest n.p. 0.38 m². I czy zamówić teraz 5 czy 6 paczek? Teraz wiemy, że co najmniej 6, a na początku wydawało się, że 5 wystarczy).
To nasz świetlik w salonie. Oczywiście jeszcze nie do końca obrobiony, ale już widać jak będą się układać płyty. I gdy świeci słońce widać jak pięknie układa się światło na płaszczyznach wokół otworu.
To nasz problem. Może mało widoczny na zdjęciu, ale w rzeczywistości jest dość poważny. Krawędź świetlika nie jest równoległa do krawędzi pomiędzy ścianą, a sufitem. Powstają trapezy, wszystko się łamie. Być może przyczyną jest to, że świetlik obszadzaliśmy juz dawno temu, i umieszczaliśmy go tak, aby był równoległy do krokwi. Niestety gdy stawialiśmy ścianę do łazienki, ustwaialiśmy ją prostopadle do komina. A nikt nie może zagwarantować równoległości komina i krokwi w 100-letnim budynku :-(.
Będziemy musieli improwizować, aby to wyprostować.
Okazało się że przyczyną nierównoległości krawędzi jest … krzywy sufit. Ostatni jego fragment, ten pomiędzy świetlikiem, a ścianą trochę im się omsknął
— jakieś 3 cm na szerokości kuchni. Do poprawy! Całe szczęście do położenia jest jeszcze druga warstwa płyt — będą ją musieli położyć prosto.
Zamocowaliśmy też grzejnik w łazience. Musieliśmy zamocować kołki i dokładnie umieścić i obmurować podejścia rur do niego. Ekipie zostawiamy tylko przykręcenie zewnętrznej płyty G-K.
Niniejszym chciałbym zdementować pogłoski, że nie lubię naszej ekipy. Podobno tak można odczytać moje wypowiedzi.
To są bardzo mili faceci, nieźle myślący, z poczuciem humoru. Miło się z nimi rozmawia, ale niestety mają też wady:
Tak, że dalej będę wytykał tu ich błędy — które zresztą poprawiają — opisywał ich błędy i fuszerki. Dla przyszłych pokoleń, aby czytelnicy wiedzieli, czego się mogą spodziewać nawet po najlepszej ekipie.
Wczoraj Agata zadzwoniła do mnie w środku dnia z wiadomością, że ekipa znów się pojawiła w Sopocie. Uporządkowali trochę swoje sprawy na innych budowach i w końcu znaleźli trochę czasu dla nas.
Oczywiście trzeba było natychmiast pojechać na miejsce budowy, żeby obejrzeć postępy, opieprzyć — i za błędy i tak na wszelki wypadek — wyjaśnić jak maję przebiegać dalsze prace itd.
Dziś widać było już kolejne postępy. Ściany garderoby prawie już wszystkie stoją, będą mogli już kłaść tam płyty na sufit. Świetlik w pokoju obrobiony, świetlik w kuchni właśnie kończyli.
Wczoraj zwróciłem im uwagę, że płyty na ściance wejściowej były przyklejone na placki kleju dość rzadko. Płyta oczywiście się trzymała, ale zrobiło się z tego niezłe pudło rezonansowe, bo odstęp między ścianą a płytą dochodzi do 4 cm. Wpuścili tam piankę montażową. Nie mieli z tym kłopotu, bo był dość łatwy dostęp od strony drzwi. Bardzo ładnie to wygłuszyło ścianę. Niestety zapomnieli wyciągnąć kabla od domofonu, choć tydzień wcześniej specjalnie zaznaczaliśmy miejsce gdzie ma wyjść ze ściany. Całe szczęście jeszcze jest szansa, żeby to naprawić.
Umówiliśmy się z panem Kaziem — poleconym nam przez projektantów instalacji gazowej — żeby obejrzał projekt, mieszkanie i wycenił ile nas będzie kosztowała instalacja gazowa.
I znów powtarza się ta sama historia — umawianie się z fachowcami. Umówiliśmy się na 1500, zadzwoniłem do niego o 1508, powiedzał, że będzie za 20 ÷ 30 minut. Przyjechał o 1549. Nawet się zbytnio nie zdziwiłem, nerwy też trzymałem na wodzy.
Obejrzał sobie projekt i stwierdził:
– Rura 25mm? A po co? 20mm. wystarczy. Jak państwo zużyją tyle gazu, żeby nie miała wystarczyć to pieniędzy na to pańswy też nie wystarczy 🙂
– Instalacja miedziana? Stalowa lepsza i można ją pomalować, albo schować w ścianie.
– Państwo sie nie przejmują, to ja się na tym znam. To mi gazownia odbiera robotę.
Po paru minutach przestaliśmy się dziwić, że się tyle spóźnił. Gadał i gadał, bajki opowiadał. W każdym razie podał swoją cenę, powiedział, że musimy zgłosić rozpoczęcie prac budowlanych do inspektora i w końcu sobie poszedł.
Gdy już będziemy mieli gotowe ścianki (tzn. wyszpachlowane i chociaż raz pomalowane) to być może do niego zadzwonimy – jak oczywiście nie znajdziemy nikogo innego, tańszego i solidniejszego. 😀
Rozdz. 7 Instalacja gazowa na paliwa gazowe.
§ 163. ust. 4
Przewody instalacji gazowej w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, zagrodowych i rekreacji indywidualnej, a także w pozostałych budynkach za gazomierzami lub odgałęzieniami prowadzącymi do odrębnych mieszkań lub lokali użytkowych powinny być wykonane z rur, o których mowa w ust. 2, łączonych również z zastosowaniem połączeń gwintowanych bądź też z rur miedzianych łączonych przez lutowanie lutem twardym.
Przewody instalacji gazowej powinny być prowadzone na powierzchni ścian. W szczególnych przypadkach dopuszczalne jest ułożenie przewodów w bruzdach wykutych w ścianie, jednakże warunkiem takiego prowadzenia instalacji jest osłonięcie ich wentylowanym ekranem albo – po wykonaniu próby szczelności instalacji – łatwo usuwalną masą tynkarską, nie wchodzącą w reakcje chemiczne z materiałem, z którego wykonany jest przewód. Rury stalowe powinny być zabezpieczone przed korozją podkładową farbą antykorozyjną. Rury z miedzi w ogóle nie wolno prowadzić w zatynkowanych bruzdach. Przewody instalacji gazowej, krzyżujące się z innymi przewodami instalacyjnymi, powinny być od nich oddalone o co najmniej 2 cm. Poziome odcinki instalacji muszą być usytuowane co najmniej 10 cm powyżej innych przewodów instalacyjnych.
Dwa dni temu, we wtorek rano przyszli fachowcy od wentylacji, obejrzeli sobie projekt, dowiedzieli się co i jak, policzyli kominki wentylacyjne. Umówiliśmy się z nimi, że gdy już je zrobią (bo muszą je dla nas przygotować) to zadzwonią i umówimy się na montaż.
Wczoraj zapomniałem komórki z domu i gdy przyjechałem wieczorem to na skrzynce pocztowej było pełno wiadomości, w tym ta od szefa wentylatorów
z prośbą o kontakt.
Gdy zadzwoniłem do niego okazało się, że kominki już mają i ze mogą przyjechać je montować następnego dnia (czyli dziś) o 8 rano. Trochę mnie to zaskoczyło bo minęła właśnie 21, ale oczywiście się zgodziłem. Dopiero po chwili uświadomiłem sobie, że przecież musimy przywieźć do Sopotu nasz piec. Trzeba było po niego pojechać i zamontować przed montażem komina.
Rano dotarłem do Sopotu jeszcze przed 800. Zrobiłem sobie kawę, zjadłem śniadanie i czekając na ekipę zabrałem się za robotę. Przykręciłem prowizorycznie uchwyt do wieszania pieca. Prowizorycznie nie znaczy byle jak. Wieszak musi przecież utrzymać ciężar pieca.
Przed 900 przyszli spece od kominków i od razu zabrali się za robotę. Szło im to błyskawicznie. Już po 15-tu minutach na dachu stał pierwszy komin. Skończyli wycinać dziury po dwóch godzinach. Potem tylko uszczelnili przejścia przez dach papą.
Od strony mieszkania, pod sufitem umieścili rury spiro
, tak że mamy pewną możliwość przesunięcia sobie na boki otworów wentylacyjnych w ścianach. Potem będziemy musieli te rury dobrze opatulić wełną. 
Ja w tym czasie zdążyłem jeszcze zrobić trochę porządku w kablach, w ściance w kuchni.
Potem zabrali się za piec. No i oczywiście pojawił się problem. Gdy powiesi się na wieszaku kocioł, a potem umieści na nim komin, to … nie można już tego rozmontować — a my musimy to zrobić, ponieważ ściana nie jest jeszcze wyszpachlowana i pomalowana.
Nie można po prostu unieść kotła, bo rozszczelni się połączenie na kominie. Być może dało by się to zrobić gdyby przejście przez dach to było uszczelnione uszczelnieniem czarnym 5° – 25° – 85854 — VCV7, ale oczywiście okazało się, że do dachu krytego papą to się nie nadaje. Jest tam blacha ołowiana i przygrzanie tego palnikiem skończyłoby się stopieniem tej blachy. Po kilku telefonach podjąłem następującą decyzję:
Uhh … jak na jeden dzień sporo.